Marie-Louise: ‘Ik probeer de stem te zijn voor degene die het zelf niet kan verwoorden’
Marie-Louise is sinds begin 2015 vrijwillig mentor voor Mentorschap Noord. Daarvoor was zij al jaren mentor voor haar zoon, vanaf zijn 18e jaar. Ook heeft Marie-Louise de zorg voor haar man gehad. Na zijn overlijden is Marie-Louise bij zichzelf te rade gegaan en mede door haar ervaringen in de zorg en met haar meervoudig gehandicapte zoon, kwam zij erachter dat zij niet meer in de zorg wilde werken.
Met haar opleiding als Z-verpleegkundige en ook haar ruime werkervaring hierin, kruipt het bloed toch waar het niet gaan kan….
Ik wilde niet meer werken ‘in de zorg’, maar wel ‘zorgen voor’. Ik wilde er graag voor iemand zijn, sterker nog; voor iemand staan. En niet voor het systeem!
Toen ik in de zomer van 2014 een radiospotje hoorde over Mentorschap Nederland, heb ik contact gezocht met de coördinator van Mentorschap Noord en ben goed gaan nadenken wat ik verder wilde. Ik heb de training gevolgd en besloten hiermee verder te willen. Gelukkig kwam er begin 2015 gelijk een persoon in beeld; een meneer op leeftijd, bijna 90 jaar oud, met een heftig leven achter de rug, met de diagnose dementie en/of korsakov. Er was veel onduidelijk uit het verleden en zodoende moest ik zaken achterhalen en uitzoeken om hem te leren kennen. Vertrouwen krijgen over en weer is belangrijk. Ik ben heel blij dat ik in de driekwart jaar dat ik zijn mentor mocht zijn, wat voor hem heb kunnen betekenen.
Inmiddels heeft Marie-Louise een tweede cliënte, en heel anders, namelijk een meisje van 19 jaar. “Dat is natuurlijk heel anders, maar dit meisje heeft in haar jonge leven al flink wat meegemaakt met alle gevolgen van dien. Voor haar is het nu belangrijk dat zij vertrouwen krijgt zodat we samen verder kunnen. Dit gaat niet zomaar, het heeft veel tijd nodig maar beetje bij beetje komen we verder. Zij vertelt mij dingen die ze niet aan haar begeleiding wil vertellen.” Ook de begeleiding van de zorginstelling waar haar cliënte verblijft is blij met Marie-Louise. “Ze vragen mij om zorgbesprekingen bij te wonen of gewoon eens bij te praten en signaleren een toenemend gevoel van veiligheid bij hun bewoner. Het brengt mij veel en geeft zin aan mijn eigen leven om dit te mogen doen voor de meest kwetsbaren in onze samenleving,” aldus Marie-Louise.
Op de vraag wat de meerwaarde is van het (vrijwillig) mentorschap hoeft Marie-Louise niet lang na te denken: ‘Angst en onzekerheid, het gevoel alleen te staan probeer ik weg te laten vallen door de mens het vertrouwen te geven dat er iemand is die met ze meedenkt en helpt bij het leiden van zijn/ haar eigen leven’. Als vrijwillig mentor besteed je tijd aan de persoon waaraan je wordt gekoppeld, je bent er voor hem / haar. Zoals Marie-Louise het verwoordt: ‘Ik probeer de stem te zijn voor degene die het zelf niet kan verwoorden’
