Mentor Trijnie Stoker

Enkele jaren geleden is Trijnie Stoker met pensioen gegaan, maar stilzitten doet ze niet graag. Ze doet af en toe nog betaalde klussen en zocht zinvolle invulling voor haar overige vrije tijd. “Ik ben communicatieadviseur geweest en heel veel vrijwilligerswerk lag in het verlengde van mijn oude werk en dat wilde ik niet meer”, vertelt Trijnie.  
 
“Ik kwam voor het eerst in aanraking met het mentorschap toen ik mantelzorger was van een dementerende vrouw.” Toen mevrouw overleden was vertelde een vriendin Trijnie over het mentorschap en dat ze zelf mentor was geworden. Diezelfde vriendin deelde later via LinkedIn een podcast over mentorschap. “De podcast met een persoonlijk verhaal gaf mij het zetje om me aan te melden”, vertelt Trijnie. 

Mentor worden 
Als mentor ben je de wettelijk vertegenwoordiger en belangenbehartiger van een cliënt. “Deze verplichting was voor mij in het begin wel een drempel. Ook was ik onzeker of het mentorschap iets voor mij zou zijn. Ik heb namelijk geen achtergrond in de zorg en wist niet of dat een vereiste was.”  
 
In november 2021 heeft Trijnie contact opgenomen met een coördinator van Stichting Mentorschap Noord voor een verkennend gesprek. “In dat gesprek heb ik veel geleerd over het mentorschap en besloot ik me voor de introductiecursus aan te melden.” Deze cursus volgde Trijnie kort daarna en ze besloot mentor te worden. 

 
Kennismaking 
Na enkele maanden werd Trijnie voor het eerst voorgesteld aan Atje. Atje was op zoek naar een nieuwe mentor. Na een uitgebreide kennismaking leek het erop dat Atje en Trijnie een match waren. “Met de persoonlijk begeleider van Atje heb ik toen besproken dat ik Atje tijdens onze volgende afspraak wilde vragen of ik haar mentor mocht worden. Toen ik binnenkwam was Atje me voor. Ze vroeg me of ik haar mentor wilde worden en ik zei natuurlijk ja.” Atje stelde Trijnie enthousiast voor aan haar buurvrouw als haar nieuwe mentor. “Dat vond ik zo ontwapenend en vertrouwensvol.” 

In de praktijk 
Regelmatig hebben Atje en Trijnie contact. “Via het Zorgdossier ben ik op de hoogte wat er speelt op de woonlocatie of de dagbesteding. Als er wat is nemen we met elkaar op via WhatsApp en als het nodig is bellen we. Ongeveer eens per drie weken bezoek ik de woonlocatie, of we gaan samen op stap. Dat kan zijn voor een ziekenhuisbezoek, maar ook een uitje naar het bos voor een wandeling en ergens koffiedrinken.” Daarnaast heeft Trijnie regelmatig contact met de begeleiding en tweemaal per jaar is er een bespreking met Atje en het hele zorgteam. “We hebben elkaar inmiddels goed leren kennen en zijn tevreden over de manier waarop we contact hebben met elkaar.”